رابطه تیپ های شخصیتی و یادگیری زبان خارجی

یادگیری زبان تحت تاثیر موارد متفاوتی است که با دانستن این موارد و ایجاد در خود یا تمرکز کردن بر یک مورد از انها یادگیری سرعت و کیفیت بیشتری پیدا میکند، مواردی مثل میزان انگیزه ،سن ، علاقه ، نزدیکی زیان مادری به زبانی که میخواهید یاد بگیرید، شیوه ی تدریسی که انتخاب میکنید و موارد بسیار زیاد دیگری اما اکنون بخواهیم رابطه تیپ های شخصیتی و یادگیری زبان را بررسی کنیم.

به تعبیر گانه مایرز بریگز تیپ های شخصی به ۱۶نوع تقسیم میشوند که در مرحله اول به دو مورد برونگرا و درونگرا اشاره دارد. درونگرایی به معنی علاقه و توجه فرد به دنیای درونی خود است و فرد برونگرا کسی است که تمایل و دغدغه هایش صرف دنیای  بیرون میشود .

اگر بخواهیم برای مثال آموزش گرامر زبان انگلیسی را در رابطه با تیپ های شخصیتی بررسی کنیم باید شخصیت زبان اموز و شخصیت استاد زبان انگلیسی را بررسی کرد.

برای مدرس و استاد زبان موردی که بیشتر به چشم می اید و تاثیر دارد توانایی بیان و ارتباط چشمی با زبان اموز است که ان هم بستگی به شیوه ی تدریس و نوع یادگیری زبان اموز قابلیت تغییر دارد، طی تحقیقات ارتباط تاثیر گذار زیادی بین تیپ شخصیتی و یادگیری وجود ندارد و در واقع عامل اصلی سبک یادگیری زبان اموز است . این سبک ها شامل بصری، نوشتاری، حرکتی و شنیداری است. سبک بصری مختص زبان اموزانی است که ارتباط بین تصویر و زبان را بهتر درک میکنند یعنی از راه دیدن یادگیری  و تثبیت بیشتری دارند ، نوشتاری برای کسانی است که یادگیریشان از راه خواندن کتاب و نوشتن مداوم اطلاعات موثر تر است.یادگیری حرکتی در افرادی است که برای یادگرفتن سعی می کنند از پنج حواس خود استفاده کنند و با بازی و فعالیت یادگیری موثرتری دارند و افرادی با یادگیری شنیداری سعی میکنند همه ی مطالب را بلند بخوانند و با گوش دادن به دیگری سریع تر یادمیگیرند